زن‏ها نباید زینت‏های خود را آشکار کنند مگر آن مقدار از زینت که معلوم است.

مراد از زینت که نباید آشکار کند چیست؟

چند معنا برای زینت ذکر شده است:

۱) زینت‏های پنهان و طبیعی یعنی اندام و زیبایی زن . زینت‏های آشکار ، چهره و دو دست تا مچ زن‏ها است.

۲) بعضی زینت را به معنای محل زینت گرفته‏اند ، زیرا آشکار کردن خود زینت مثل گوشواره و گردنبند به تنهایی مانع ندارد و ممنوعیت مربوط محل قرار گرفتن آن‏هاست.

۳) بعضی زینت‏های آشکار را به معنای زینت آلات گرفته‏اند ، البته به این شرط روی بدن قرار گرفته باشد . طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی توأم با آشکار کردن اندامی است که زینت بر آن قرار دارد.

معنای درست ، معنای سوم است.

زنها حق ندارند زینت‏هایی که پنهان است آشکار سازند ، هرچند اندامشان نمایان نشود . بنابر این نشان دادن لباس‏های مخصوصی که در زیر لباس یا چادر می‏پوشند مجاز نمی‏باشند و قرآن کریم از ظاهر کردن چنین زینتی نهی کرده است.

«و لیضربن بخمرهن علی جیوبهن.»

خمر: جمع خمار به معنای پوشش است ، ولی معمولاً به چیزی گفته می‏شود که زن‏ها با آن سر خود را می‏پوشانند . جیوب: جمع جیب به معنای یقه پیراهن است که از آن به گریبان تعبیر می‏شود و گاه به قسمت بالای سینه به تناسب مجاورت با آن اطلاق می‏شود.

از این جمله استفاده می‏شود که زنان قبل از نزول این آیه ، روسری‏های خود را به شانه‏ها یا پشت سر می‏انداختند ، طوری که مقداری از سینه و گردن نمایان می‏شود . قرآن دستور داد زنان روسری‏های خود را بر گریبان خود بیفکنند تا گردن و قسمتی از سینه که بیرون است پنهان گردد. ابن عباس می‏گوید : این دستور به سبب این است که سینه ، گلو ، مو و گردن زنان از دید بیگانه‏ها محفوظ بماند. زنان نباید زینت‏های خود را آشکار سازند مگر برای ۱۲ طایفه که آنها را خداوند استثنا کرده است.

۱) در این آیه ، پوشاندن چشم مقدم شده بر حفظ و پوشش، که دلیل بر اهمیت اصل حجاب است ، چون نگاه ، مقدمه فتنه است . وقتی که پوشیدن چشم از نامحرم واجب باشد ، حجاب نیز واجب خواهد بود.

۲) این آیه حدود و مرز حجاب را مشخص می‏کند و وظیفه پوشش زن مسلمان را روشن می‏کند که چگونه لباس بپوشد و اظهار زینت نکند ، مگر در صورتی که از طرف شرع اجازه داده شده است و آن در دو مورد است:

الف) زینت‏هایی که آشکارا و معلوم‏وار است واجب نیست بپوشاند.

ب) عده‏ای از محارم نیز استثناء شده‏اند که در این صورت نیز اظهار زینت برای زنها حرام نمی‏باشد.

«یا ایّها النبی قل لازواجک و بناتک و نساء المؤمنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک ادنی ان یعرفن فلا یؤذین و کان اللّه‏ غفورا رحیما.» ای پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم بگو برای زنان و دختران و زنان مؤمنین که نزدیک کنند بر روی تمام بدنشان چادرهایشان را و این شیوه برای این است که به عفاف و نجابت شناخته شوند و مورد آزار و اذیت قرار نگیرند.(۴۰)

مراد از جلابیب چیست؟ سه نظر وجود دارد :

الف) پارچه‏ای بزرگ که از روسری بلندتر است و سرو گردن و سینه را می‏پوشاند.

ب) مقنعه و خمار (روسری)

ج) پیراهن گشاد

قدر جامع این است که بدن را بپوشانند. بیش‏تر به نظر می‏رسد که منظور پوششی است که از روسری بزرگتر و از چادر کوچک‏تر است.

علامه طباطبایی رحمه‏الله می‏فرماید: کلمه «جلابیب» جمع جلباب است و آن جامه‏سرتاسری است که تمام بدن را می‏پوشاند و یا روسری مخصوص است که صورت و سر را ساتر می‏شود.

«و اذا سألتموهن متاعا فاسئلوهن من وراء حجاب ذلک اطهر لقلوبکم و قلوبهنّ»؛ هرگاه حاجتی داشته باشید که از زنان پرسشی نمایید یا متاعی بخواهید باید از پشت پرده سؤال نمایید که این کار پاکیزه‏تر است برای دلهای شما و دل‏های آنان

ـ شأن نزول:

اصحاب پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم گاهی برای حوایجی که داشتند وارد خانه‏های پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم می‏شدند و گاهی می‏شد که پیامبر تشریف نداشتند ، قهرا طرف تکلّم ، زن‏های پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم بود . آیه مذکور نازل شد که وقتی چیزی لازم شد از پشت پرده با آنها تکلّم کنید.

ـ وجه استدلال:

«این آیه اگر چه اختصاص به زنهای پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم دارد ، ولی مورد از قبیل مثال است و مانعی از شمول حکم به سایر زنها ندارد و علمای اسلام نیز حکم را منحصر به زن‏های پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و از تکالیف آنها ندانسته‏اند و تخصیص حکم به زنهای پیامبر صلی ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله ‏و سلم هم دلیلی ندارد. پس اصحاب با فیض حضوری که نسبت به پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم داشتند اگر استتار و حجاب زن از مرد باعث تطهیر قلوب آنها بشود باقی افراد که از فیض حضوری پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم بهره نداشتند حجاب زن از مرد بیش‏تر موجب تطهیر قلوب آنها خواهد بود و هرچه باعث صفای قلب و صدق زبان وحسن عمل باشد امر به آن در شریعت اسلام واجب است.

«و القواعد من النساء اللاتی لایرجون نکاحا فلیس علیهن جناح ان یضعن ثیابهن غیر متبرجات بزینة و ان یستغفعن خیرلهن و اللّه‏ سمیع علیم؛»

زن‏های بازنشسته که میل به نکاح ندارند باکی نیست که کنار بگذارند لباس‏های خود را یعنی جلباب و خمار خود را بیندازند ، البته در حالی که قصد آنها اظهار زینت و جلوه‏گری نباشد و اگر در حال پیری جانب عفت را نگاه بدارند برای آنها بهتر است ، زیرا خداوند شنوا و دانا است.

ـ وجه استدلال:

«الف و لام در القواعد به معنای التی است و متضمن معنای شرط است . لذا در خبر او «فا» واقع شده است . پس محصل معنا آن باشد که وضع بالاپوش برای زنان که از قواعد هستند و امید به ازدواج ندارند جایز است و مفهوم شرط که بالاتفاق حجت است این باشد که جایز نیست برای زن‏هایی که از قواعد نمی‏باشند و امید به ازدواج دارند ، هنگام بیرون رفتن سر اندرزهای خود را فرو نهند.»

«اگر حجاب بر زنان واجب نبود پیره‏زنان را رخصت به بی حجابی غلط بود و تخصیص دادن زنان پیر را به جواز عدم حجاب دلیلی است که زنان دیگر واجب است با حجاب باشند ، و الا وجهی ندارد که زنان پیر را تخصیص دهد و استثناء کند.

«این تکلیف رفعش از پیرزنان ، برهان است بر ثبوت تکلیف برای زن‏های جوان ، زیرا اگر همه زن‏ها بی‏حجاب بودند اختصاص وضع ثیاب به قواعد از زنان بی محل بود. .

«و قرن فی بیوتکن و لاتبرّجن تبرّح الجاهلیة الاولی» زن‏ها به خانه هایشان بمانند و مثل زن‏های عصر جاهلیت زیورنمایی نکنند.

واژه «قرن»:

یا از ریشه «قرار» است یعنی در خانه‏های خود بمانند و یا از ریشه «وقار» یعنی در رفتار و کردار خود باوقار باشند.

واژه «تبرّج»:

علامه طباطبائی رحمه‏الله می‏فرماید : تبرّج به معنای ظاهر شدن در برابر مردم است ، همانطوری که برج قلعه برای همه هویدا است.

در مجمع البیان آمده است : تبرّج : ابراز کردنِ زر و زیور و موارد زینت و زیبایی است و آن گرفته شده از بُرج است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: